Geologische tijdbom.....

Hoe verder we nu noordelijk gaan op het noorder eiland, hoe meer we op de geologische tijdbom van New Zealand terecht komen. Aardbevingen, vulkanen, geysers, heetwaterbronnen en kokende modderpoelen: het ligt allemaal in een rijtje op dezelfde breuklijn onder het aardoppervlak. In heel het land vinden jaarlijks 24000 aardbevingen plaats, waarvan gelukkig maar 2 procent merkbaar is voor de mensen in het land. In Wellington hebben we 's nachts wel een keer een lichte gevoeld: we waren allebei wakker, wisten zeker dat we doodstil lagen en toch schudde het bed een paar keer, alsof de ander zich met veel geweld omdraaide. Vreemde gewaarwording! Op onze tocht, donderdag, van Okahune naar Rotorua hebben we ook een vulkaan stoom uit zien blazen (foto). Dat is overigens altijd een goed teken want dat betekent dat hij zijn druk kwijt kan. Ook tijdens deze tocht de Ruapehu (de grootste vulkaan in het gebied die we eergisteren bij aankomst met zijn top in de wolken zagen) wolkenloos kunnen fotograferen. Daarna verder op weg naar Rotorua, midden in een heel grote krater, aan de rand van het kratermeer. Hoe dichter we bij die bestemming kwamen, hoe vaker we, zomaar uit de grond, grote stoomwolken zagen ontsnappen, heel bizar. Ons hotel lag vlak bij het meer, vanuit de kamer ook uitzicht daarop. Alleen geen internet, dus pas nu dit verhaal. Zo snel mogelijk zullen we ook het volgende verhaal maken, eerst afwachten wat het internet hier in Whitiange (waar we nu inmiddels zijn) aankan.