Weer terug naar Chili; Torres del Paine!

Om kwart voor 7 deze zaterdag werden we alweer opgehaald door gids Silvestre en chauffeur Valentin. Deze keer geen gewone tourbus maar een 4x4 truck-bus. Dat zag er bijzonder uit. En al snel bleek waarom. Toen we eenmaal op weg waren legde Silvestre uit dat we eerst nog een stuk over de Ruta 40 door de steppe zouden rijden maar na een tijd zouden we deze verharde weg verlaten. We zouden de tocht dan verder voor het grootste deel over gravelwegen rijden over veelal particuliere stukken grond. Alles hier in Zuid-Patagonië buiten de nationale parken is particuliere grond. Toen men hier in Patagonië het zuidelijk deel verder wilde ontwikkelen zijn er mensen gezocht die gratis zo'n lap grond in beheer wilden nemen, compleet met behuizing en vee erbij. Als ze er na 10 jaar een goedlopend bedrijf van hadden weten te maken mochten ze het houden en ermee doorgaan. En dat schijnt in de meeste gevallen goed te zijn gegaan. In het Argentijnse stuk was het in het begin nog steeds alleen maar steppe maar zoetjesaan werd de omgeving wat heuvelachtiger. Na zo'n 2 en een half uur kwamen we bij de Argentijnse grens. Die lag ook op een particulier stuk. Dus allemaal uit de truck, paspoort laten stempelen en weer terug erin. Na een kwartiertje rijden over niemandsland kwamen we bij de Chileense douane. Hier ging het gelukkig een stuk sneller dan 2 weken geleden in het noorden. Hier hoefde de bagage niet open want ze hadden een scanner. En terwijl wij met de paspoorten de formaliteiten afwerkten zorgden Valentin en Silvestre ervoor dat alle bagage door de scanners ging en weer terug de bus in. Vervolgens konden we in een pand ernaast even koffie drinken en van het toilet gebruik maken waarna we weer verder gingen. De omgeving werd groener en echte bergen kwamen in zicht. Zoetjesaan kwamen we aan de andere kant van de Andes terecht waar de omstandigheden weer anders waren. Meer regen, dus groener en veel meer wind. Niet veel later maakten we bij een waterval in de Rio Paine een eerste echte stop. We kregen goed verzorgde lunchpakketten aangereikt en konden die daar opeten. Omdat je in Chili niets van verse levensmiddelen mag invoeren kon je zelf geen lunch meenemen en onderweg was nergens wat te koop want particulier grondbezit. Dus regelt de maatschappij die deze tochten organiseert pakketten die goedgekeurd zijn om mee te brengen. Na de lunch gingen we weer door. Onderweg zagen we steeds meer dieren: guanaco's, vossen, flamingo's, zwarthalszwanen en massa's andere vogels. Helaas geen arenden, condors en poema's. Poema's zitten in heel Argentinië en Chili maar zijn vooral 's nachts actief en laten zich overdag nooit zien. Via nog wat mooie uitzichtpunten en kennismaking met de harde wind hier in Patagonië kwamen we bij de uitgang van het Nationaal Park. Daar werden we opgewacht door een taxi die ons verder naar ons hotel hier zou brengen, samen met 2 Engelse dames die daar ook logeerden. De truck ging met de meeste passagiers weer terug naar El Calafate want voor hen was het gewoon een dagtocht.

Ons hotel heet Rio Serrano omdat het aan de Rio Serrano  ligt, net buiten het Nationaal Park. Midden in de prachtige natuur met verder bijna niets er omheen. Een kleine camping, wat blokhutten en dat is het wel. Maar het hotel is groot, prachtig ingericht en van alle gemakken voorzien. Een wellness afdeling die inbegrepen is, mooie bar en restaurant en: alles op basis van all inclusive! De eerste indruk is prima!