Ons eerste cruise-avontuur.

Woensdag 11 maart, transfer van Puerto Natalis naar Punto Arenas. Op een heel redelijke tijd, kwart over 10, werden we opgehaald om naar het cruiseschip te gaan. Eerst door een taxibusje wat ons naar een groot busstation bracht. Vervolgens gingen we met een grote tourbus naar het busstation in Punta Arenas, dat duurde 2 1/2 uur. Het regende stevig, we reden hoofdzakelijk door steppelandschap, geen reden om naar buiten te kijken dus vielen de ogen een tijdje dicht. Aangekomen stond er al weer een taxichauffeur klaar om ons naar de haven te brengen waar we incheckten voor de trip met de Ventus Australis. De bagage werd alvast ingenomen, die zou in onze hut gezet worden. Maar daar mochten we pas vanaf 18.00 uur in dus hadden we nog wat uurtjes over voor ons zelf. Maar eerst kregen we de temperatuurcheck ivm het Coronavirus! Ook moesten we hele formulieren daarvoor invullen. Gelukkig werden we "goedgekeurd"! Tegenover het havengebouw was de grote markt met verschillende eetgelegenheden. Daar hebben we een lunch gebruikt. Omdat het nog steeds flink regende hadden we geen zin om verder het stadje in te lopen. Dus hebben we verder gewoon zitten wachten in de wachtruimte bij de haven tot het tijd was om echt naar het schip te gaan. Met een bus werden we in groepen van zo'n 30 personen naar de boot gereden. Daar aangekomen moesten we de paspoorten afgeven, die gingen, per hutnummer, in een vakje in een grote kist. Vervolgens liep iemand van de bemanning met ons mee naar onze hut waar de bagage al stond te wachten. Een mooie, ruime en modern ingerichte hut met een heel groot bed en een heel groot raam is de komende 4 nachten ons verblijf, niet verkeerd! Om 19.00 uur werden we verwacht in de Darwinlounge voor kennismaking met de kapitein en de rest van de bemanning onder het genot van champagne. Verder kregen we tekst en uitleg over van alles waar we aan boord mee te maken kregen. Intussen werd het schip losgemaakt van de kade en begonnen we te varen. Voor het diner waren we ingedeeld aan tafel nr. 6, daar bleken we met een Engels stel en 2 Amerikaanse dames aan te zitten. Een 4-gangen menu met keuze uit 2 verschillende hoofdgerechten kregen we. Na het eten hebben we nog even bij de bar een glas wijn gedronken en zijn toen lekker gaan slapen.

Donderdagochtend 12 maart. Om 8 uur zaten we aan het ontbijt. Een goed buffet waaruit we konden kiezen stond voor ons klaar. Er was voor vanochtend keuze uit 2 excursies waar we aan konden deelnemen. Eén met een stevige moeilijkheidsgraad en schijnbaar de minst interessante maar bedoeld om aan de conditie te werken......  Wij kozen voor de andere, lage moeilijkheidsgraad, ongeveer 2 km. lopen in 2 uur maar qua informatie en nieuwe dingen leren de interessantste. Om 10 over 9 werden we verwacht in de Darwinlounge voor uitleg en informatie over deze tocht. Vervolgens met de groep naar beneden om in de zodiacs te stappen. Maar eerst met de schoenen door een desinfecterende vloeistof om er zeker van te zijn dat je op die manier geen zaken (zaden  en andere biologische dingen) in een kwetsbaar gebied zou brengen. Het doel was vervolgens Bahia Ainsworth, zuid oostelijk van Punta Arenas en via de Estrecho Magallanes. We gingen aan wal op een vrij vlak gebied met achter ons, in de verte, de Marinelligletsjer. De gids vroeg aan de groep of iemand een idee had waarom het hier zo kaal en vlak was, met op de achtergrond wel boomgroei. Hij kon het wel uitleggen! De gletsjer, ver achter ons, kwam zo'n 20 jaar geleden nog tot aan de boomgrens vóór ons. In die korte tijd heeft die al zoveel aan omvang verloren! Op de grond die door de gletsjer is vrijgekomen groeide de eerste tijd helemaal niets. Na verloop van tijd ontstond er algengroei. Vervolgens mossen, daarna wat grassen en zo verder tot wat er op dit moment groeide. Terwijl hij alles aanwees en het vertelde ging er een wereld open. Geweldig om dit zo te kunnen volgen. Terwijl we verder liepen kwamen we ook langs lage struikjes, hogere struiken, hier en daar wat aarzelende vruchtjes, lage bomen en ten slotte in een woud van hogere bomen. Die bomen hadden dan weer het probleem dat er maar een dunne laag aarde gevormd was op de onderlaag van steen waardoor de wortels zich over het oppervlak moesten spreiden en niet veel grip op de ondergrond hadden. Daardoor was het best lastig lopen maar was het ook al op diverse plekken gebeurd dat hele groepen bomen met bosjes omvielen. Heel de ontwikkeling zag je langskomen, zo leerzaam! Wat later kwamen we in meer moerassig gebied. De oorzaak daarvan werd ook al snel duidelijk: bevers! Die komen hier van nature niet voor maar in 1947 zijn er door Argentinië 20 stuks geïmporteerd ivm de bonthandel. Dit viel echter tegen en uiteindelijk werd besloten om ze maar vrij te laten, dat zouden ze toch niet overleven.... Maar dat deden ze dus wel, ze vermeerderden zich en voerden hun grootste hobby, het bouwen van dammen, op tot hoge productie. Ze zwommen de straat van Magelhaen over en gingen hier in het diepe zuiden door met hun werk. Chili en Argentinië  hebben samen geprobeerd om ze uit te roeien maar omdat de bevers hier geen natuurlijke vijand hebben haalt dat niets uit. Uiteindelijk zijn ze nu zo ver dat er geaccepteerd is dat Vuurland er waarschijnlijk aan ten gronde zal gaan. Er wordt nu met man en macht geprobeerd hun aantal niet groter te laten worden en te voorkomen dat ze verder het vasteland op trekken. Tijdens onze wandeling kwamen we ook langs een boom die op punt van omvallen stond door bevers. Volgens de gids is die bever waarschijnlijk gestoord door het naderen van onze groep en gevlucht. Het knaagwerk zag er zo vers uit! Er is een foto van. Zoetjesaan kwamen we weer bij het punt waar de zodiacs op ons lagen te wachten maar eerst werden we getrakteerd op warme chocolademelk met een stevige scheut Johnny Walker erin! Dat ging er wel in! Daarna terug naar de boot waar we even later konden aanschuiven voor de lunch.

Donderdagmiddag 12 maart. Toen iedereen weer aan boord was voeren we weer verder. Het doel was nu Islotes Tuckers, oftewel Tucker eiland. Een excursie waarbij we in de zodiacs blijven zitten en als het goed is Magelhaenpinguins gaan zien. We gingen in 3 shifts, vanwege het aantal zodiacs. De Nederlanders, 6 in totaal, waren ingedeeld in de laatste ronde die om 17.00 uur vertrok.  We hebben dus een tijd van bovenaf de boot staan toekijken hoe dat ging. Tucker eiland lag recht voor ons en we zagen al een groep pinguïns en andere watervogels staan in de verte. En toen kwam er ineens een dolfijn voorbij de boot gesprongen! Die pikten we dus mooi even mee. Intussen ging de tweede groep op weg, voor ons dus tijd om ons weer in excursie- outfit te hijsen. We gingen op weg en aan de andere kant van het eiland stonden verschillende groepen pinguïns zodat iedere zodiac als het ware zijn eigen groep kon kiezen om bij aan te meren. Er werd verteld dat dit vrij kleine groepen zijn intussen. Alle jongen zijn al vertrokken naar warmere oorden. De ouders zijn nu, nu ze rust hebben, eerst in de rui geschoten. In die situatie kunnen ze niet zwemmen. Als de rui achter de rug is gaan zij ook op pad. En dat zal niet lang meer duren. Over 2 weken kan alles zomaar vertrokken zijn, wij hebben dus nog geboft. Naast de pinguïns zagen we nog wat andere vogels en ook zeeleeuwen. Terug op de boot was het weer gezellig borrelen met de 4 andere Nederlanders waar we heel prettig contact mee hebben. Intussen zagen we vlak bij het schip 2 dolfijnen langs buitelen en wat later, een stukje verderop, 2 walvissen. Veel gezien dus vandaag. Na het diner konden we buiten op het dek kijken naar de nauwe doorgang, slechts 80 meter breed, in het Gabriel Canal. Helaas zagen we er bijna niets van want het was pikdonker. Alleen af en toe rechts een rood knipperlicht en links een groen. En omdat het bovendien ook nog steeds verschrikkelijk regende geloofden we het wel.

Donderdagnacht, 12/13 maart. In de middag was al uitgelegd dat we heel vroeg in de ochtend, zo rond 4.00 uur, even buiten de eilanden zouden varen op een stukje Pacific Ocean. We waren gewaarschuwd om camera's en andere zware dingen op de grond te leggen en ervoor te zorgen dat kast- en kluisdeuren goed dicht waren. Gedurende die 40-45 minuten zouden we namelijk onder invloed zijn van zware deining. En inderdaad konden we het goed merken maar het was niet heel heftig. Het was gewoon heerlijk om in bed te liggen en mee te deinen. De gordijnen waren open en we merkten dat het inmiddels helemaal helder was waardoor we veel sterren zagen.

Vrijdagochtend 13 maart. Na het ontbijt werden we verwacht in de Darwinlounge op het vijfde dek om een lezing bij te wonen over de geschiedenis van Tierra del Fuego, Vuurland. Met name over hoe, waarschijnlijk, 5 verschillende bevolkingsgroepen in Patagonië in de loop van de tijd hier terecht zijn gekomen, zowel over land als over zee, en hoe hun manier van leven was. Vervolgens over hoe deze mensen door ontdekkingsreizigers en wat daarop volgde eigenlijk, met de beste bedoelingen en niet bewust, om het leven zijn gebracht. Een zeer interessant en indrukwekkend verhaal, verteld door iemand die dit ook op een heel interessante manier wist te brengen. Dit in tegenstelling tot degene die het, zeer theoretische, verhaal over de gletsjers gisteren verzorgde. Hierop aansluitend mochten we in kleinere groepen mee naar de brug om te horen en zien hoe daar gewerkt wordt. Ook bijzonder interessant. Toen was het al snel weer tijd voor de lunch. Terwijl we daarvan zaten te genieten werd er aangekondigd dat we binnen enkele minuten het andere schip van de maatschappij, de Stella Australis, zouden tegenkomen. Dat schip is alweer wat ouder dan de Ventus Australis waar wij op zitten. Die is gebouwd in 2017 en heeft op 25 december van dat jaar zijn eerste tocht gemaakt. Net 3 jaar geleden dus.

Na de lunch gingen we al vrij snel voor anker omdat voor ons Pia Glacier opdoemde en daar zou de volgende excursie naar toe gaan. We konden weer kiezen voor 2 verschillende: een zware versie die een stuk hoger zou gaan en zwaar zou zijn, en een lichtere die maar 48 meter hoog zou gaan en bovendien het mooiste uitzicht zou bieden. Wij gingen met die laatste mee. En al vrij snel bleek die toch ook niet mis te zijn. Hij ging behoorlijk steil omhoog, met veel modderige stukken, weer die oppervlakkige wortels en in totaliteit behoorlijk lastig! Maar goed, eenmaal boven werden we wel weer beloond met prachtig zicht op de gletsjer. Voorzichtig gingen we vervolgens weer naar beneden waar chocolademelk en whisky al weer klaar stonden. In de zodiacs gingen we weer terug naar het schip waar we ons opfristen en klaar maakten voor de volgende happening! We zouden door de zogenaamde Glacier Alley varen met kort na elkaar een aantal kleinere gletsjers die namen van Europese landen droegen. Er was aangekondigd dat de crew daarbij voor leuke verrassingen zou zorgen....... We zaten er helemaal klaar voor toen er ineens omgeroepen werd dat we in bepaalde groepen verwacht werden in de Skylounge, een dek lager. Er was bericht gekomen van de Argentijnse douane dat ze meer informatie nodig hadden van de passagiers. Het bleek te gaan om wat, na de cruise, ieders volgende bestemming was. Voor ons dus één nacht, zondagavond, in Ushuaia waar we van boord zouden gaan. Dan een vlucht naar Buenos Aires, 2 nachten daar en dan woensdag 18-3 de vlucht naar huis. We waren mooi op tijd terug voor de gletsjers. Die begon met Romaniagletsjer. Vervolgens de Duitsland-gletsjer en daarbij kwam de eerste verrassing: bier en worstjes met zuurkool! Al snel volgde Frankrijk met rode wijn en Franse kaas. Vervolgens Italië waarbij op een Prosecco en puntje pizza werd getrakteerd. En als laatste kwam Nederland, daarbij kregen we oliebollen! Dat was fantastisch leuk georganiseerd!  

Vrijdagavond 13 maart. Door alle lekkere hapjes hebben we bij het diner niet zoveel meer gegeten. Er werd intussen verteld dat we die avond vlak langs Ushuaia zouden varen waar we zondagochtend zullen afmeren. En als je op dat moment je internet open zou hebben staan kon je zomaar email, Whatsapp en ander nieuws binnenkrijgen wat de afgelopen dagen niet mogelijk was. Intussen waren we op weg naar Kaap Hoorn waar we zaterdagochtend 7.00 uur een excursie naar zouden maken áls de omstandigheden het zouden toelaten om van boord te gaan. Dát zouden we pas op het laatste moment weten. Omdat we dus vroeg op moesten staan gingen we op tijd naar bed. Toen we nog even wifi aanzetten voor het geval dat er inderdaad iets zou binnenkomen bleken er diverse Whatsappjes te zijn met minder prettige berichten! Onze Tourorganisator had ons het bericht gestuurd dat Argentinië heeft besloten vanaf dinsdag 17 maart alle vluchten van en naar Europa stop te zetten tot minimaal 31 maart ivm het Coronavirus! Maar daarbij gelukkig ook meteen het bericht dat wij daardoor zondag meteen naar B.A. zullen vliegen en maandag 16 maart terug naar Amsterdam. Verdere bijzonderheden (vluchttijden, hotel e.d.)  zullen we horen van degene die ons zondagochtend ophaalt bij de boot. Kort daarvoor, als we in de buurt van Ushuaia komen, kunnen we ook weer berichten ontvangen. Misschien dat daar dan ook al meer wordt vermeld. Een vervelend eind van de vakantie, maar uiteindelijk gaat het voor ons maar om 2 dagen. Er zijn ook mensen aan boord die nog maar net aan hun trip begonnen zijn.... En we zijn vooral heel blij dat we alles via het reisbureau hebben geregeld, nu wordt dit probleem ook door hen opgelost. Na dit nieuws verwerkt te hebben viel het nog niet zo mee om in slaap te vallen....

Zaterdagochtend 14 maart. Om 7 uur stonden we klaar voor het bezoek aan Kaap Hoorn. Er was een zodiac met crewleden onderweg naar de aanlegplaats daar om de omstandigheden te checken, zoals vóór elke excursie. Uiteindelijk sprak de kapitein het verlossende woord: de excursie kon doorgaan! En dat was ook weer een ervaring op zich! Het was niet erg koud, 8 graden. Maar de wind was met vlagen heel stevig dus het was nog best een uitdaging! Maar als je dan daarboven bij dat monument staat heb je wel zoiets van: Yes!! We did it!!! Voldaan togen we dus weer naar beneden en met de zodiacs terug naar de boot waar het ontbijtbuffet weer op ons stond te wachten. Na het ontbijt was er nog een mooie film over een expeditie in vroegere jaren naar Kaap Hoorn. Een beetje in de trant van de film "Het behouden huis" over Nova Zembla. Verder hebben we er een lekker rustig dagje van gemaakt want de komende 2 dagen worden nog hectisch genoeg.

Het feit dat bij het aan boord gaan alle paspoorten zijn ingenomen heeft ook nog een goede reden: in de nacht van zaterdag op zondag varen we rond 01.00 uur de Argentijnse wateren weer binnen. De douane komt dan aan boord voor de formaliteiten. De crew zal dat voor alle passagiers afhandelen zodat die er niet voor hoeven op te staan. Aardig bedacht! Zondagochtend krijgen we ze allemaal terug. Om 9 uur gaan we dan van boord en wat ons daarna dan staat te wachten weten we nog niet.

Zaterdagavond 14 maart. Terwijl we uitgenodigd werden om aan het afscheidsdiner te komen werd er meteen bij verteld dat de kapitein een belangrijke mededeling zou doen. En iedereen voelde min of meer wel aankomen wat ongeveer de inhoud zou zijn.... Het Chileense schip mocht Argentinië niet binnen! Er zat nu niets anders op dan om rechtstreeks door te varen via de kortste weg naar Punta Arena. Daar moeten we dan zondagavond rond half 8 aan komen. Toen we wat later weer langs Ushuaia voeren hoopten we allemaal weer even WiFi mee te pikken. Maar net als de vorige avond gebeurde dat maar bij enkelen. Deze keer helaas niet bij ons. We hopen nu maar dat er dan bij aankomst in Punta Arenas weer iemand staat om ons op te wachten met meer informatie.  Zo is het geen pretje om totaal niet te weten wat er allemaal speelt.

Zondagochtend 15 maart. Rond 8 uur werd er omgeroepen dat het ontbijt een uurtje later zou zijn dan anders: 9 uur ipv 8 uur. De reden was dat we opnieuw over het stukje Pacific moesten als waar we op de heenreis waren geweest. En nu was de zee een stuk wilder! Dus blijven zitten en áls je moest lopen goed vasthouden aan de relingen.  Best heftig. Bovendien was het weer in de loop van de nacht omgeslagen. Mistig, hevige regenval en veel wind. We hebben hier ook al verschillende keren de opmerking gehoord dat je in Patagonië de 4 jaargetijden kunt ervaren binnen 2 minuten. Je kunt dus nooit ver vooruit kijken wat het weer betreft.  Na het ontbijt werd er een mooie natuurfilm gedraaid over hoe dieren in dit gebied overleven gedurende het jaar. Daarna, rond 11 uur kregen we de mededeling dat we per groep kamers, volgens een bepaald tijdschema, naar een kleinere lounge moesten komen. De Chileense regering had namelijk gevraagd om een gezondheidscheck van de passagiers ivm Corona. Dus een aantal vragen beantwoorden en temperatuurmeting. Intussen hadden we al opgemerkt dat de hutten alweer gewoon werden bijgehouden als alle voorgaande dagen. Een beetje vreemd vonden we dat wel, we zouden toch in de avond van boord af kunnen.... En nu zijn we zo ver dat we van de lunch afkomen. Tot onze verbazing kregen we weer, zoals steeds tijdens de lunch, de keuzemenukaart voor 's avonds voorgelegd.  Maar waarom wilden ze dat weten als we toch rond half 7 van boord gaan? We hebben met z'n allen alweer een naar voorgevoel...

Om half 4 hebben we de officiële mededeling gekomen dat Chili per direct alle havens gesloten heeft, zowel voor nationaal als internationaal verkeer. We mogen dus niet aanmeren! Voor onbepaalde tijd! De gezondheidscheck van passagiers en crew is goed uitgevallen, niemand is ziek, dus we zijn niét in quarantaine! Dat is goed nieuws, maar we mogen dus niet van boord. De kapitein probeert nu in overleg met de havenautoriteit en op basis van dit goede nieuws te bewerkstelligen dat we mogelijk toch nog van boord kunnen. Onze reisagent heeft inmiddels vluchten voor ons kunnen regelen: vanavond om even na 01.00 van Punta Arenas naar Santiago, dan door naar Buenos Aires. Morgen dan naar Amsterdam. Als dat kan lukken zou het geweldig zijn, we blijven hoop houden. Tegen 6 uur kwamen we in de buurt van de haven. Maar we moesten buitengaats blijven, er kwam geen toestemming de haven in te varen. Intussen kwam er een loods en een arts aan boord. De arts zou alle gezondheidszaken controleren. Het werd etenstijd, de toestand bleef onduidelijk maar tijdens het toetje kwam de kapitein met de verheugende mededeling dat we toch mochten aanmeren en van boord mochten. Het zou nog wel 2 uur duren. Intussen kregen wij bericht van KLM dat onze terugvlucht maandag van B.A. naar Schiphol was geannuleerd. Dat was een domper. Onze touroperator besloot daarop dat we komende nacht in een hotel in Punta Arenas zouden blijven en dat ze dan maandag verder zouden gaan puzzelen op nieuwe mogelijkheden. Tegen half 12 mocht de eerste groep gasten van boord. De Duitsers, die konden hun vlucht van 01.00 uur van hier naar Santiago nog halen. Daar was een bus voor geregeld en daar gingen ze met hun bagage in. Intussen merkten we dat het rond het schip, bij de havenpoort, steeds onrustiger werd. Aanhoudend claxonneren, vuurpijlen, met lichten knipperende auto's.... De bus kwam het haventerrein niet af en de overige passagiers mochten vooralsnog ook nog steeds niet weg. Er bleek een demonstratie te zijn van stadsbewoners die "De toeristen" niet in hun stad wilden hebben! De mensen uit de bus kwamen weer terug op de boot en uiteindelijk hebben we met zijn allen de nacht weer op de boot doorgebracht. Overigens zijn er na tussenkomst van de kapitein nog wel stevige bewakers aan boord gekomen, type aangeklede kledingkast! Een hele grimmige sfeer!

Maandagochtend 16 maart. De permissie om van boord te gaan is weer ingetrokken, ook voor de crew. Het zusterschip Stella Australis ligt inmiddels naast ons aangemeerd, om dezelfde reden. Verder dobbert hier de Zaandam van de HAL rond, die schijnt officieel in quarantaine te zijn. Er is bovendien een schip van de marine bij komen liggen voor het toezicht. Hier op de boot gaat intussen het gerucht rond dat er 2 Fransen op verdenking van het virus in hun hut zitten. Ze zouden getest zijn en over enkele dagen de uitslag krijgen. Er wordt gezegd dat iedereen gedurende die tijd aan boord moet blijven. Maar: hopelijk blijft het bij een gerucht, de kapitein heeft nog geen officiële verklaring gegeven. Gelukkig wordt de bar goed bevoorraad en is het nu goed weer zodat we regelmatig over het dek kunnen wandelen en in beweging kunnen blijven. Maar alles bij elkaar blijft het wel erg uitzichtloos. Mogelijkheden om hier weg te komen worden steeds minder. We hebben geprobeerd in contact te komen met de ambassade en het consulaat maar vooralsnog lukt het niet. We blijven positief maar hoe lang we dat nog vol houden zal de tijd leren.

In de loop van de ochtend stuurde onze Martijn een link naar een nieuwsbericht in NL waarin we lazen over de situatie van ons schip hier in Chili: voor 14 dagen in quarantaine!!! Dat viel vies tegen. Waarschijnlijk waren wij zessen (wij en de andere 4 NL-ers) de enigen die dat op dat moment wisten. We hebben het op onze eigen manier zitten verwerken en besloten het er dan met elkaar maar het beste van te maken. Één van onze nieuwe vrienden is arts en die kon meteen diverse tips geven van do's & don't's. En dat dan naast wat we zelf gewoon al wisten. Gedurende de dag hoorden we er hier verder niets over. Maar na het diner kwam uit het niets in één  keer de mededeling via de speakers: 14 dagen quarantaine! En toen ontstond de paniek..... Wij bleven rustig, hadden al aan het idee kunnen wennen. Verschillende mensen kwamen naar ons groepje, verontwaardigd, hoe kon dít nou toch... En wij, heel rustig: ja, dat wisten we al! Verbazing alom! Tja, was in Nederland al op het nieuws geweest! En dan ga je zien hoe verschillend mensen dan kunnen reageren. Boos, agressief, verdrietig, gelaten, alles zag je langs komen... Wij hebben besloten er maar het beste van te maken, andere mensen te mijden zoveel als kan en vaak buiten op het dek te wandelen, alle trappen een keer omhoog en omlaag enzovoort om in beweging te blijven. Excursies zijn er nu immers niet meer bij! Gelukkig hangen er op diverse plaatsen apparaten met alcohol-handgel om steeds je handen te kunnen reinigen naast het gewone vaak wassen.

Dinsdagochtend 17 maart. De stemming is over het algemeen gelaten. De crew doet z'n best om iedereen bezig te houden. Er worden diverse spelletjes klaargezet, op het ogenblik kun je meedoen met scheepsknopen leren leggen in een stuk touw, ze draaien films en zo door. Intussen wordt het schip goed bevoorraad, als dat klaar is gaan we los en net buiten de haven voor anker. 

Dinsdagmiddag, half 6. We liggen nog steeds aan de kade. We hebben inmiddels kunnen doorgeven of we bepaalde medicijnen tekort gaan komen of toiletartikelen of andere zaken. Als het goed is gaan ze dat ook allemaal regelen. Je moest wel precies opgeven hoeveel je nog had, zij rekenen dan uit hoeveel je nodig hebt....  Intussen doen steeds meer tegenstrijdige berichten de ronde. Zoals wíj het bericht over de quarantaine al hadden gelezen hebben mensen uit andere landen ook hun nieuwsbronnen. Nu gaat het verhaal dat er in de dagen dat dít schip hier vertrokken is uiteraard wat meer schepen aangemeerd hebben gelegen. Van één van die schepen, waarschijnlijk een cruiseschip, zou een groep van 4 passagiers een paar uur van boord zijn geweest voor een tour door de stad. Achteraf is één van hen al besmet geweest met Corona en heeft vervolgens wat inwoners besmet is later gebleken. Dat zou dan de reden zijn dat de bevolking hier zo kwaad was en geen toeristen in de stad wil hebben. Dát kunnen we dan wel begrijpen. Maar het zou ook impliceren dat er op óns schip helemaal geen besmetting is, dat men de mededeling over zieken in zijn algemeen heeft gedaan over alle schepen hier, ergens is een besmetting maar niet persé hier. Alleen heeft niemand een idee hoe met dit probleem om te gaan en waar ze met alle passagiers moeten blijven die in de stad niet welkom zijn. Er is ook al gesuggereerd door mensen van de organisatie dat het zomaar over 6 dagen ook afgelopen zou kunnen zijn. Er is ontzettend veel onduidelijkheid. De communicatie is niet helder, we wachten maar rustig af....

Nog even internet voordat we weer buitengaats gaan, gauw dit gedeelte posten..  Geen idee wanneer het weer kan.

Wij stellen het goed, tot snel hopelijk!