Middagexcursie naar de Valle de la Luna met zonsondergang.

Op maandag hadden we de ochtend lekker rustig ter vrije besteding. Voor het eerst sinds dagen hebben we dus weer wat kunnen uitslapen. Na wat aan het blog te hebben gewerkt zijn we lekker naar het plein gewandeld en hebben daar koffie gedronken en het dorpsleven aangezien. Terug in het hotel hebben we daar wat gegeten en ons vervolgens klaar gemaakt voor de laatste tour hier. Om 15.00 uur werden we opgehaald daarvoor. Deze keer waren het gelukkig maar korte ritjes. Eerst zo'n 10 minuten tot de Valle de la Luna, de maanvallei.  Zo genoemd omdat het landschappelijk wel overeen komt met het maanlandschap. Er was vooraf geadviseerd om vooral te zorgen voor een goede anti-zonnebrand en zeker een liter water per persoon. En al snel merkten we dat dat geen overbodige luxe was. De Atacamawoestijn is sowieso de droogste woestijn op aarde en speciaal deze plek was daarvan weer de droogste. Door mul zand en in de brandende zon moesten we 20 minuten wandelen naar een uitkijkpunt. Daarbij moesten we uiteraard ook klimmen. We prezen ons gelukkig dat we intussen al ruim een jaar actief zijn in de sportschool, dat heeft absoluut bijgedragen aan ons uithoudingsvermogen. Toen we eenmaal boven waren werden we wel beloond met een fantastisch uitzicht. Werkelijk alle moeite meer dan waard. Op ons gemak zijn we teruggelopen naar de bus en toen iedereen er weer was reden we een stukje verder de vallei in met na elke bocht weer andere prachtige aanzicht en. We stopten aan het eind van de route bij " Las tres Marias", de drie heilige Maria's. Tja, je had er wat fantasie bij nodig maar vooruit, we geloofden het wel. Maar het waren wel weer opmerkelijke uitstulpingen vanuit de aarde. Wat een kracht zit er toch diep van binnen in die aardbol. Na foto's stapten we weer in en reden dezelfde weg weer een stuk terug. En van de andere kant ziet alles er wéér anders uit. Op een bepaald punt stopten we weer en werden gewezen op een prachtige koepelvormige rotsformaties, het Amphitheater genaamd. Prachtig! Alle bergen en vormen in deze vallei zijn compleet uit zout opgebouwd en op de plaats waar we stonden konden we dat aan den lijven ervaren. Achter ons was namelijk een stuk berg waar we even met een natte vinger over heen mochten gaan en dan proeven. Inderdaad bremzout!

Daarmee was het bezoek aan de Maanvallei afgelopen. We reden het park weer uit maar binnen 5 minuten het volgende park alweer in. Dit was de Valle del Muerte, de Vallei van de dood, die ook wel de Valle de Marte, Marsvallei, wordt genoemd. De naam Marsvallei komt enkel door de rode kleur van het gesteente daar. Maar achter de naam Valle del Muerte zit weer een heel verhaal. In de tijd van de Spaanse overheersing werden de Indigenas, de inheemse bevolking, vernederd door het Spaanse volk. De mannen werden gefolterd en vermoord en de vrouwen werden verkracht. Omdat daaruit vele zwangerschappen ontstonden namen veel vrouwen hun toevlucht tot vormen van abortus of het doodmaken van de geboren kindjes omdat het ondenkbaar was een kind te hebben van de Spaanse overheersers. In de bergen in deze vallei zitten heel veel rotsspleten . Het materiaal is zanderig zacht en in regentijden konden spleten en grotten zomaar ontstaan of juist verdwijnen. De overblijfselen van de kindjes werden door de vrouwen in deze openingen gelegd en verdwenen zo als het ware in de bergen. Veel later zijn op verschillende plaatsen botjes van babylijkjes gevonden. Heel indrukwekkend allemaal. 

Vervolgens werd het tijd om weer in de bus te stappen om een goede plek te vinden om de zonsondergang te beleven. We reden hiervoor nog 3 minuten verder, naar de Mirador de Ckari. We zochten allemaal een goed plekje en wachtten ongeduldig op hét moment. Dat bleek uiteindelijk, zoals altijd, mooi om te zien maar niet spectaculair. 

Moe maar voldaan werden we weer terug gebracht naar het hotel. Daar hebben we weer heerlijk gegeten. Morgenochtend, woensdag, is ons verblijf hier afgelopen. Rond het middaguur worden we dan opgehaald voor transfer naar de luchthaven van Calama. Van daaruit vliegen we dan, met een overstap in Santiago de Chile, naar Buenos Aires. We slapen daar dan, kort, in een hotel bij de luchthaven. Donderdagochtend vliegen we dan door naar Bariloche, het merengebied in Argentinië tegen de grens met Chili. En als we daar zijn melden we ons wel weer!