Dagexcursie vanuit San Pedro de Atacama

22 februari 2020 - San Pedro De Atacama, Chili

Vandaag gingen we een dagexcursie maken vanuit San Pedro de Atacama naar het zuiden. De eerste bestemming was een bezoek aan zoutmeren daar, de Lagunas Salar de Talar. Dat begon met een lange rit langs de Ruta del Desierto, dwars door de Atacamawoestijn. Indrukwekkend, zo desolaat, en toch zo mooi om te zien. Op afstand zagen we diverse vulkanen. Nicolas, onze gids, vertelde dat er in heel Chili zo'n 300 vulkanen zijn waarvan 80 in deze woestijn. Ze zijn tot 5600 meter hoog, de meeste zijn dan ook met sneeuw bedekt. Na anderhalf uur rijden maakten we een sanitaire stop bij een gelegenheid waar we later die dag zouden terugkomen om de lunch te gebruiken. Daar werden we gewezen op een zoutvlakte met aan de rand lithiummijnen. Daarvan wordt hier veel gewonnen. Vervolgens vertelde hij over het feit dat eigenlijk alles wat hier groeit aan plantjes als kruid of medisch middel gebruikt wordt. Als voorbeeld plukte hij een takje rica-rica af zodat we het konden zien en ruiken. Heerlijk fris mintachtig rook het.

We reden door en onderweg zagen we diverse groepjes vicuña's en ook soudy's, een struisvogelsoort die hier voorkomt. Ook het landschap wisselde voortdurend terwijl we naar steeds grotere hoogte klommen. We haalden de cocabladeren er dus maar weer bij. En grappig: de aanwijzingen die deze gids erbij gaf waren helemaal anders dan die uit Argentinië.  Nu werd aangeraden een flinke pluk blad, zo'n 20 stuks, in je mond te stoppen en er goed op te kauwen. Blijven kauwen tot het zowat poeder is vermengd met speeksel en je het zoetjesaan allemaal doorslikt tot er niets meer in je mond zit. Niks Pacha Mama en het teruggeven aan haar maar gewoon zelf binnen houden.

Aangekomen bij de Lagunas zijn we uitgestapt en en langs de meren gelopen. Goede uitleg erbij over het ontstaan ervan. Oorspronkelijk was het één  groot meer maar na vulkaanuitbarstingen en aardbevingen uiteindelijk bovengronds van elkaar gescheiden maar ondergronds nog steeds met elkaar verbonden. In en bij het water zagen we ook verschillende typische vogels zoals flamingo's en andere, zie daarvoor de foto's met bijschriften. Na deze meren reden we door naar het Laguna Tuyacto op 4100 meter hoogte. Adembenemend, het water stond muisstil waardoor de omringende vulkanen prachtig erin werden weerspiegeld. Oorspronkelijk was het een zoetwatermeer, tegenwoordig is het zoutwater wat je wel kunt zien aan de witte randen van zout. In de toekomst zal het verder opdrogen tot een zoutvlakte. Tussen de omringende vulkanen stonden ook 3 exemplaren dicht bij elkaar die door die formatie ook wel de duivelstanden worden genoemd: 3 Dientes del Diabolo, ook wel genoemd de Picos Meranos.

Na deze stop weer door naar de volgende bestemming: de Aquas calientas. Een prachtig meer in een schitterende omgeving. Bij de plek waar de bus stond zagen we ook weer een familie vicuña's met jongen erbij. We boften dat we net een foto konden maken op het moment dat een jong bij de moeder stond te drinken. Daarna was het tijd voor de lunch. Aangekomen bij die stop in Socaire mochten we plaatsnemen aan een lange tafel waar de hele groep aan paste.
We kregen een zeer smakelijke groentesoep en vervolgens een stoofpotje van rundvlees met groente in een saus, witte rijst en salade. Het toetje was een puddinkje van een lokale vrucht die wel wat op een mango leek. Lekker gegeten!                     

Toen we weer doorreden (we waren alweer op de terugweg naar San Pedro) stopten we in het plaatsje Toconao. Mooi kerkje en veel gebruik van cactuscarcassen op plaatsen waar wij hout voor gebruiken. Ook brachten we een bezoek aan een huis waar veel lokale producten met de hand worden gemaakt. Dingetjes van cactus-hout, veel geweven en gebreide producten in die prachtige, heldere kleuren die we zo goed kennen uit deze streken en nog veel meer. Én in het binnenplaatsje stonden ook nog 2 lama's die zich graag door het bezoek lieten aaien.  Onze laatste stop was bij de " Quebrada de Jeré", een beschermde plek waar nog te zien was welke inslag ooit veroorzaakt werd door een meteoriet. Uiteindelijk werden we moe maar voldaan weer teruggebracht naar ons hotel. Na het eten daar gingen we weer vroeg slapen want de volgende ochtend moesten we om 4.30 uur al weer klaarstaan voor een bezoek aan de geisers en het meemaken van de zonsopkomst daar. We zijn benieuwd

Foto’s

2 Reacties

  1. Marianne:
    25 februari 2020
    Leuk jullie verhalen.Je steekt er veel tijd in.
    Leest lekker weg.
  2. Priscilla:
    25 februari 2020
    Hola Franca y Arnoud,
    Qué gusto saber que están bien y que su viaje por Argentina es muy divertido!
    Historias muy interesantes y fotos muy bonitas!
    Muchas gracias por compartir sus aventuras por América del Sur.
    Buen viaje y un abrazo!
    Priscilla